Zamieszkuje tereny lesiste i górskie z uwielbieniem wielkim ku praktykom takowym. W czasie wolnym pożywia się: pszczołami, motylami, ćmami i wszelkim owadem latającym.
Czytałam gdzieś - choć nie wiem czy było to na temat żołny właśnie - że łapią one owady w locie tylko i wyłącznie, bo gdyby na przykład pszczoła usiadła obok niej na gałęzi, to żołna by ją zignorowała całkowicie.
W takim przypadku, biednej pszczole pozostaje tylko wycofać się z tej gałęzi w sposób delikatny, stawiając krok za kroczkiem i broń boże nie podrywając się znienacka do lotu. Po pokonaniu w ten sposób pewnej (bezpiecznej) odległości może ona odlecieć cicho gdzieś na boczek i poinformować całą pszczelą rodzinę o zagrożeniu.
Żołnę widziałam jak na razie tylko ten jeden jedyny raz. Na początku myślałam, że jest to po prostu jakiś większy, zmutowany nektarnik, ale okazało się, że rysopis nektarnikowy nie odpowiada znalezisku.
Żołna rdzawobrzucha ma brzuch rdzawy, gardło żółte, trochę zielonego z tyłu i czarną niby-Zorro maskę na pysiu. I dziób długi, lecz gruby - dobry do łapania latających insektów przeróżnych.
Jest żołnowych odmian innych wiele w całej Kenii, mam w związku z tym nadzieję, że na jakieś jeszcze trafię.
 |
| Żołna rdzawobrzucha, cinnamon bee-eater, Merops oreobates. |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz